Een nieuw jaar… een nieuw begin van 2012 met goed nieuws; er is een neushoorntje geboren in Dierenpark Amersfoort. Overigens was 2011 een heftig jaar met veel onrust en  chaotische taferelen op het wereldtoneel, die – anders dan de vluchtigheid van alle dag soms ons soms wil laten geloven – voor de betrokkenen geen gebeurtenissen van ‘voorbijgaande’ aard waren.

De politieke oproer van Tunesië breidde zich uit naar Egypte. Onze terugvlucht vanuit Johannesburg met Egypt-Air op 31 januari 2011, die via Cairo gepland was, moest worden overgeboekt naar een rechtstreekse vlucht van KLM naar Amsterdam. De onlusten, die de Arabische lente vergezelden, maakten het risico te groot om op Cairo International Airport te landen. Op de luchthaven van de Egyptische hoofdstad werd met scherp geschoten. Er vielen doden. Er woedden burgeroorlogen in Libië, later en nu nog in Syrië. Dictator Mubarak trad noodgedwongen af en Khadaffi werd vermoord. De revoluties in de Arabische staten zijn slechts het begin van ingrijpende politieke omwentelingen, waarvan de echo nog decennia lang zal blijven doorklinken. De brand bij Chemie-Pack in Moerdijk liep uit op een milieuramp. In Duitsland werd eind mei een negende slachtoffer van de EHEC-bacterie op fenegriek gemeld. De impact van dit ‘nieuws’ heeft levenslange gevolgen voor de levens van de nabestaanden van de slachtoffers. Net zoals de aardbeving en de tsunami, die een kernramp in Japan veroorzaakten, waarvan de gevolgen nog niet te overzien zijn. Onverbiddelijk sloeg in 2011 het laatste uur van Bin Laden. De Hoorn van Afrika werd geteisterd door de ergste hongersnood sinds 60 jaar. Een gruwelijke terreurdaad in Noorwegen in de regeringswijk van de Noorse hoofdstad Oslo en daaropvolgend een schietpartij op een politiek jeugdkamp op het eiland Utøya, schrikte de wereld op. Naast de financiële crisis met een mogelijke wereldwijde economische recessie in haar kielzog, bleken dienaren van de Rooms Katholieke Kerk het vertrouwen in een moreel-ethische voorbeeld voor veel gelovigen ernstig te hebben beschadigd en vielen religieuze leiders van hun voetstuk. Het was een veelbewogen jaar. Een jaar, dat ieder van ons ongetwijfeld ook op persoonlijk niveau bewogen heeft……en hopelijk aan zal zetten tot opnieuw bewegen…… en bewogen worden………

Voor Marjo was het ook een bewogen jaar. Hij werd 65 jaar en na 50 jaar trouwe dienst in het park, vanaf dat moment, adviseur van het Dierenpark Amersfoort. Een van de mooie momenten van het afgelopen jaar voor hem was dat Sunanda, het neushoorntje geboren werd in het dierenpark.

Mama Saar en haar gepanserde baby maken het uitstekend. Papa Zino, een potente knaap, komt van onze zuiderburen uit de Zoo van België, die zowel in Antwerpen als in Planckendael zetelt. Marjo is, als geestelijk vader van het neushoorntje, mede verantwoordelijk geweest voor het samenbrengen van Saar en Zino. Nu duidelijk is dat het een vruchtbare samenwerking is geworden en Sunanda, het neushoorntje geboren is, kon Marjo opgelucht zijn koffers pakken voor een uitgebreide trip naar Zuid-Afrika om onder meer de Afrikaanse tak van de familie van Sunanda te bezoeken.

Exact een jaar geleden begroette ik mijn broer, Marjo, op 1 januari met een koude oliebol op Schiphol. Het was vlak voor aanvang van onze reis naar het Krugerpark in Zuid Afrika. Het is een fantastische reis geworden, die velen – getuige de 5.000 bezoeken op blog in januari – virtueel hebben meebeleefd. Exact 365 dagen later is Marjo weer vertrokken naar het warme zuiden, voor de 16e of 17e keer ondertussen. Dit keer zonder mij..snif…snif…! Ik blijf achter, waarbij ik, in goed overleg met Marjo, de niet onaangename taak op me genomen heb om op deze site verslag te doen van zijn reis. Zodoende leef ik virtueel mee. De bedoeling is dat wekelijks een blogaflevering zal publiceren op de inmiddels bekende ongebaande-paden-site en de kruger-afrika-wildlife-site. Omdat ik van 14 januari tot 28 januari met Thomas een woestijnreis naar Egypte ga maken om onder meer de plaatsen te bezoeken, waar ik ruim 20 jaar geleden gewerkt heb is het nog afwachten of ik die belofte kan waarmaken. Vanuit het Krugerpark lukte het uiteindelijk ook dankzij de dongel, daarom heb ik er alle hoop op dat het ook in de Egyptische woestijn goed gaat komen.

Marjo IMG_9981b1De constructie, die we bedacht hebben is als volgt: Marjo gaat door met het wekelijks publiceren van zijn column, die op de site van het Dierenpark-Amersfoort verschijnt. Hij ‘schrijft’ die column rechtstreeks vanuit het Krugerpark en geeft die teksten telefonisch door naar Nederland. Aan de hand van die column – met eventueel nog aanvullende ‘inside-information’ die ik rechtstreeks van hem of zijn medereizigers op mijn mail toegestuurd krijg – publiceer ik een aflevering op de site van deze blog. Een beetje tweede-hands dus, als je het op de keeper beschouwt. Maar in deze tijden van financiële krimp door globale recessie en bezuinigingen is het naast verantwoord te produceren ook zaak verantwoord te publiceren! Ik zie het als een vorm van re-cyclen; terug-fietsen dus.  Marjo is overigens niet zielig – dat is hij namelijk nooit met dieren in zijn omgeving – hij verkeert, tijdens de eerste twee weken, in het gezelschap van zijn zusje Agnes met haar vriend Cees en haar ‘baas’ Claudia, met wie Agnes in de huisartsenpraktijk van Loon op Zand werkt. Dat is dus medisch volledig verantwoord, maar het zal ook wel gezellig worden. Na die eerste twee weken wordt dit gezelschap afgelost door drie Belgische dames: Marleen Huyghe met vriendin Dominique, die beiden in de Zoo van Antwerpen en Dierenpark Planckendael werken – waar papa Zino vandaan komt – en fietsvriendin Chris, waarmee het gezelschap een internationaal tintje zal krijgen. Zij blijven volgens de planning vanaf 15 januari bijna een week bij hem in het Krugerpark.

Hierna volgt Fred uit het Dierenpark Amersfoort, die zich nu al weer voor de 3e keer bij hem voegt. Deze keer met zijn vriend en reisgenoot Dolf. Die blijven dan weer twee weken in de Zuid Afrikaanse wildtuin en reizen samen met Marjo terug naar Nederland. Voor de oplettende lezer zal het opgevallen zijn dat Marjo deze januarireis tot half februari – in totaal zes weken – in het park zal zijn. Klopt! Sinds hij het afgelopen jaar de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt blijkt hij niet meer thuis te houden.