fotografie is van Marcus Westberg
De oversteek door de Chobe rivier is een hachelijke onderneming. Het water is diep en waar de bedding versmalt kan de stroming sterk zijn. Olifanten kiezen meestal voor plaatsen waar de rivier smal is. Op sommige plaatsen is rivier zo breed als een voetbalveld. De Chobe rivier ontspringt als Kuando in de hooglanden van Angola, vormt een natuurlijke grens met Zambia en stroomt vervolgens in zuidelijke richting door de Caprivistrook van Namibië naar het moeras van de Linyantirivier. Hier vormt de Chobe rivier de grens tussen Namibië en Botswana – waar zij haar naam geeft aan het Chobe National Park. Uiteindelijk stroomt de Chobe rivier in de Zambezi waardoor zij de indrukwekkende Victoria Watervallen voedt.
Met een lengte van 1.500 km heeft de Chobe rivier een stroomgebied van 96.778 km2. Ze vloeit via het Karibameer naar Mozambique, waar ze uitmondt in de Indische Oceaan.
Aan de grens tussen Zimbabwe naar noord Botswana besluit een groepje reizigers een omweg te maken. Aan de oevers van de Chobe rivier – nauwelijks 20 minuten rijden – bestaat een redelijke kans om een van de laatste grote olifanten kuddes op aarde te spotten. Het blijkt de moeite waard. Eenmaal aan boord van een cruiseboot van Chilwero Sanctuary Retreats wacht hen een onverwacht schouwspel.
Bij zonsondergang maakt een kudde olifanten aanstalten om de Chobe rivier over te steken richting Namibië. Tot twee keer toe waagt de kudde zich in het sterk stromende water, maar ze keert terug op de oever. Er is een aantal jonge kalveren in de groep en de volwassenen raken geïrriteerd door een kudde buffels, die direct achter hen ook de rivier op dezelfde plek probeert over te steken. De olifanten jagen de buffels weg, die een veilige overtocht voor de olifanten hinderen omdat zij de zanderige oevers te veel omwoelen. De kleine olifantjes krijgen dan geen vaste grip op de grond.
Net voordat het echt donker begint te worden ondernemen de olifanten opnieuw een dappere poging om de rivier over te steken. Alleen de topjes van de slurven steken als beweeglijke snorkels nog boven het woelige water uit. Hun grote lijven, compleet ondergedompeld in het water, vormen een beschermende cirkel rond de jonge kalveren, die amper met hun slurfjes boven het wateroppervlak uitkomen.
De kudde olifanten klimt na deze riskante oversteek veilig en wel aan Namibische zijde van de rivier aan wal. De jonge kalfjes worden door de moeders geholpen de oever op te klauteren. Een altijd weer even aandoenlijk gezicht.
De ondergaande zon reflecteert paarsrood in de waterspiegel.
In een park met een geschat aantal van 50.000 olifanten is het geen verrassing om een olifant in het vizier te krijgen.
Het is fascinerend om toeschouwer te zijn van de bijzondere interactie tussen de twee grootheden van de BIG five, de olifant en de buffel.
Beide junglereuzen willen de rivier oversteken en wel op hetzelfde moment en op dezelfde plek. Beide willen ook hun jongen veilig naar de overkant brengen. Uiteindelijk blijkt er niet genoeg ruimte voor beide kuddes. De olifanten halen de overtocht succesvol met hun slurven omhoog, de buffels zien van de oversteek af en wachten op de volgende dag.
Moraal van het verhaal: kies niet altijd voor de kortste en snelste weg van A naar B, maar maak eens een ommetje……
Kijk voor de bron van deze blog op de site van Africa-geografic.